Zoals beloofd, zijn we vanochtend bij goed weer richting de hoogste top van Faial vertrokken. Dat het goed weer was, leek wel een wonder. Vannacht is een storm over Faial getrokken. Het heeft behoorlijk gespookt met wind en veel regen. We hebben zelfs de balkondeur gesloten i.v.m. de wind. Maar de ochtend heeft veel goed gemaakt. Op weg naar de top hebben we kunnen genieten van een spectaculair uitzicht op het eiland Faial en het eiland Pico. Echter de top van Pico en dus ook de top van Faial hingen in een mistdeken. Dus lekker puh, geen uitzicht.

Oke, dan maar richting de kustweg en op weg naar de Capelinhos. De jongste vulkaan op Faial. Deze vulkaan is eind jaren 50 ontstaan en vormt nu de laatste en 10e vulkaan in de rij vulkanen op Faial. Deze vulkaan heeft zelfs een vuurtoren buiten werking gesteld. De vulkaan stond na het afkoelen pal voor de vuurtoren en dus vuurtoren gaf wel licht maar niet meer op zee.

Maar voordat we bij Capelinhos arriveerden hebben we eerst de kustlijn bij Faja bezocht. Hier beukt de Atlantische oceaan met vol geweld op de noordkant van Faial. Metershoge golven en een snel stijgende vloed maken dit schouwspel zeer speciaal. De rots waar we op stonden om foto's te maken was na ca. 15 minuten in de schuimende golven verdwenen. Alleen al het geluid van de brekende golven op het oerharde lavagesteente is immens.

Vandaar uit zijn we op weg gegaan naar Capelinhos. Het weer werd steeds beter en het werd snel warmer. Na het passeren van de 9e vulkaan kwam de ruwe onbegroeide 10e in beeld. Net een maanlandschap. Woest, zonder begroeiing en gepolijst door de striemende wind toonde de zijflank ons zijn gezicht. We hebben de auto snel ergens geparkeerd en hebben ons op weg gemaakt naar de top. Op die kale vlakte groeit werkelijk niets.Het zand werd door de wind met furieuze kracht in ons gezicht en kleren geblazen. Het lopen in de rulle lavakiezel is niet echt gemakkellijk maar na ca. 45 minuten bereikten we ons doel en konden we in de vulkaantrechter kijken. De trechter is aan twee zijden opengebarsten en je kunt zo de zee zien. Prachtig om te zien en het maakt weer eens duidelijk hoe krachtig de natuur is.

Nu was het aan de tijd een hapje en drankje te nuttigen en we hebben ons aan het strand van Horta te goed gedaan aan lokale visgerechten.

En wederom een poging gewaagd de top van de vulkaan te bereiken. Onvermoeid wees hij ons echter weer terug. Zijn hoofd nog steeds met arrogantie in wolken gehuld. Maar morgen zullen we hem bedwingen (hopen we).

Van deze nood een deugd gemaakt en het eiland geheel omreden op de kustweg. En deze bewoners zijn gezegend met een mooi eiland. Wat een pracht aan natuur, hortensias zo hoog als een huis, palmbomen en andere welig tierende planten.

Morgen naar de top. Weerverwachting lijkt in ons voordeel. Tevens een bezoek aan de befaamde botanische tuin van Faial en de voormalige walvisverwerkings-fabriek (is nu een documentatiecentrum voor maritiem leven rondom de Azoren).

Voor nu, adiee vanuit een stil Faial.