Na een uitstekende nachtrust zijn we vandaag echt gestart met het ontdekken van de schoonheden van het eiland Sao Miguel. Zoals vermeld stond het kratermeer van Azul op het programma. We hebben een rit langs de noordkust en een bezoek aan de heetwater bronnen van Caldeira Velhe aan toegevoegd.

Maar laten we beginnen met de start van onze rit van vandaag. Het was bewolkt toen we vanmorgen Ponte Delgada verlieten. Zo moeilijk als we gisteren ons hotel vonden in een van de zijstraten van de havenboulevard zo gemakkellijk koersten we vandaag de stad uit. Het eerste gedeelte van de rit hebben we langs de zuid/west kust afgelegd. Het landschap is vergelijkbaar met de andere eilanden. Alleen is hier de weg ietwat slechter. Al snel verruilden we de kustweg voor een steile beklimming richting de Caldeira van Sete Cidades. Een immens grote vulkaankrater gevuld met een tweetal meren. Het ene meer vloeit af richting het andere meer. En daarbij is het eerste meer staalblauw en het tweede meer groen van kleur. Deze verkleuring wordt veroorzaakt door een weelderige plantengroei in het tweede meer. Echt raar om te zien. Jammer genoeg was het zonnetje nog niet door de wolken heen gebroken, zodat het kleurverschil niet echt zichtbaar was. Bij het meer zaten eenden en Ingrid moest de eenden voeren. Bij de lokale snackbar een broodje gehaald en de eenden gevoerd. Eenden blij, Ingrid blij en ik foto's gemaakt. Leek me een goede deal.

Na dit korte intermezzo besloten we onze rit te vervolgen over de kustweg langs de noordkant. Bij Mosteiros even gestopt om te kijken of hier nog te zwemmen was. Het strand was helemaal leeg en nodigde niet echt uit voor een bad. De kustweg zelf is echter wel een echte aanrader. Wat een prachtige vergezichten en piitoreske dorpen laat deze weg aan ons zien.

Na een kleine lunchbreak besloten we de heetwaterbronnen van Caldeira Velha te bezoeken. Inmiddels was het wolkendek geheel gebroken en lag het eiland badend in de zon. Wat een uitzicht. De kleuren kwamen tot leven en vertelden een heel ander verhaal dan de grauwe natte fletsheid van gisteren. Op veel plaatsen onderweg hebben we gestopt om deze pracht in aanschouw te nemen en op foto vast te leggen.

Het eiland Sao Miguel is het grootste eiland van de Azoren en de afstanden zijn hier groter dan op de twee vorige eilanden. Het combineren van meerdere stops per dag wordt hierdoor beperkt. We hebben echt een beetje moeten doorrijden om op tijd bij Caldeira Velha te komen. Door het gejakker hadden we de heetwater bronnen ook nog gemist. Dit kwam echter goed uit. Hierdoor hebben we de energiecentrale voor geothermiek kunnen zien. Hier wordt stoom vanuit de aarde (welke onstaat door water in contact met hete lava) door turbines gestuurd voor stroomopwekking en door warmtewisselaars voor het maken van heet water. De stroomdraden en pijpleidingen met heet water liepen de berg af naar Ribeira do Grande. Indrukwekkend om te zien.

Daarna hebben we gekeerd en zijn naar de heetwater bronnen gereden. Echt een heerlijke beleving. Midden in een groene oase, welke op zich al een bezoek waard was, liggen de bronnen waar heetwater van meer dan 60 to 70 graden gewoon uit de grond komt. Dit water wordt gemegd met kouder water uit de berg en vormt dan een stelsel van kleine beekjes en een tweetal poelen. In deze poelen kun je dan heerlijk genieten van het prikkelende hete water. Het stinkt wel een beetje (zwavel) maar het is echt verkwikkend.

Omdat we het avondeten niet te laat wilden nuttigen besloten we op tijd te vertrekken zodat we ons konden ontdoen van de zwavelresten uit onze haren en op onze huid.

Morgen staan de geisers van Furnas op het programma met een wandeling langs het meer van Furnas. Hier is de vulkanische activiteit van de Azoren het best merkbaar. Zoals ook in ons hotel de veiligheidsregels niet alleen op brand gericht zijn maar ook op aardbevingen. Leuk om te weten. Wat verder morgen op onze weg komt, lezen jullie dan wel weer.

Vanuit een mediteraan Ponte Delgada een fijne avond gewenst.