Zoals gisteren gemeld zouden we een aangepast programma doen i.v.m. het voorspelde slechte weer. Nu is bijna niets zo wispelturig als het weer op een eiland in het midden van de Atlantische oceaan. Dus vanmorgen stralend weer. En dus ons programma toch weer aangepast. De planning: een rondrit over het eiland langs de kustweg, als de top van de St. Barbara zichtbaar was een rit naar de top en een wandeling in de caldeira op de flanken van de St. Barbara.

De rondrit werd om 09:11 gestart. We vertrokken in westelijke richting om de kustweg geheel af te rijden tot aan het beginpunt. Dit is een mooi voordeel van een eiland. Als je maar op dezelfde weg blijft kom je vanzelf weer op je startpunt uit. De rit heeft ons langs adembenemende landschappen gebracht. Groene weiden afgezet met muurtjes uit lavasteen. Net een groot dambord. Boslandschappen als een regenwoud, pittoreske dorpjes als uit een plaatjesboek. En dat alles aaneen geregen door de perfect onderhouden kustweg.

In het plaatsje Biscoitis hebben we de lavazwembaden aanschouwd. Jammer genoeg gesloten i.v.m. de stromachtige zee maar een spectakel om te zien. Hier kun je bij vloed tussen de lavarotsen zwemmen als in een normaal zwembad. Tijdens eb staat de boel droog. Maf, he.

Op weg naar Aqualve zagen we dat de top van de St. Barbara bijna geheel wolkloos was. Dus onze Fiat Punto richting binnenlanden gestuurd. De afstanden hier zijn belachelijk klein. Het gehele eiland is 30 km lang en 20 km breed. Je bent dus zo op een andere plek.

Op weg naar de top van de vulkaan op Terceira. De top is 1021 mtr hoog en je kunt het gehele eiland overzien. En verder naar het westen zie je het eiland St. Jorge en zelfs de hoogste berg van Portugal. De vulkaan PIco op het gelijknamige eiland stak fier boven de top van St. Jorge uit. De rit was hetzelfde als gisteren met het verschil dat nu de afgronden langs de weg duidelijk zichtbaar waren. Ik moet zeggen dat het gisteren prettiger rijden leek als vandaag.

Aankomen op de top is verpletterend. Het uitzicht fenomenaal. Ondanks de lichte sluierwolken welke de top nog omringden, was het gehele eiland duidelijk zichtbaar. De bossen in de caldeira, de steden aan de kust, de damborden op de flanken van de berg en de omliggende eilanden. Foto's te over gemaakt. Na ca. een uurtje op de top te hebben vertoeft (bijna helemaal in ons eentje, slechts een Spanjaard kwam even een praatje maken) rammelden onze maagjes een beetje en werd het tijd de berg te verlaten en een eetcafe op te zoeken. En die bevinden zich alleen maar op de kustweg. Dus weer terug naar de kustweg en in het stadje Sao Matheus een tosti met een blikje cola genuttigd.

Tijdens het middagmaal werd het derde gedeelte van de dag besproken. We hadden van een Nederlands koppel gehoord dat de wandeling op de flanken van de vulkaan zeer mooi moest zijn. Het vetrekpunt lag bij een van de grotten van Natal. Het weer bleef mooi en zodoende werd het wandelen.

En wandelen werd het. Wandelen met een tikkeltje avontuur, een tikkeltje moed, een tikkeltje angst en heel veel doorzettingsvermogen. Jullie moeten weten dat op de flanken van de vulkaan een echt regenwoudklimaat heerst. Gelardeerd met grote lava-velden, meertjes en spelonken. Tijdens het lezen van de lokale beschrijving viel al op dat de route als moeilijk werd ingeschaald. Ach ja, wat heet moeilijk? Het zal wel voor minder valide wandelaars zijn dachten wij zo. En dus de paden op en de lanen in.

En dat hebben we geweten. Het is dus echt een regenwoud. Met geweldige klauterpartijen, drijfzand, onherbergzame bossen en heel veel vochtige lucht. En het werd steeds onherbergzamer en eenzamer. De stilte was gewoon oorverdovend. Nog geen vogelgeluid was te horen. Alleen ons gepraat, het gehijg van het klauteren en het druppelen van de regen. Na ca. 2 uren waren we drijfnat weer terug bij de auto. Gelukkig maar. Onze kleren kunnen morgen op Faial in de wasmachine. De schoenen zijn met Nivea douchegel schoongemaakt. De warme douche was nog nooit zo zalig.

Na zo'n avontuur hadden we een goede maaltijd verdiend. Een visrestaurant in Sao Matheus was ons aanbevolen. En dit was de juiste keus. Wat een lekkere vis hadden ze daar. Zo uit de vitrine uitgekozen. Een perfecte afsluiting van een perfecte dag.

Morgen is het vertrek naar Faial aangezegd. We vliegen met een deHavilland propellervliegtuig en verheugen ons al op deze trip. We kijken uit naar ons tweede eiland

Tot morgen.